vergeten groenten

Mijn opa van moeders kant had vroeger een grote moestuin. Hij kweekte er echt van alles. Zo kan ik me herinneren dat we, als we op zondagmiddag op bezoek kwamen, van mijn oma een schaaltje kregen waar we mee naar de hof gingen om het te vullen met rode bessen recht van de struik. Van oma kregen we er dan nog een flinke schep suiker overheen. Ik zie de struiken nog zo voor me staan. Vlak bij de bessenstruiken stond ook de rabarber. Dat kregen we thuis ook regelmatig te eten.

Sinds een paar maanden koop ik op zaterdagochtend bij een kweker hier in het dorp tomaten. Verser kan haast niet, ik steun een lokale ondernemer en ik ga op de fiets (goed voor het milieu en voor mijn conditie). Gisteren zag ik tussen de dozen met tomaten iets afwijkends liggen. Rabarber; een stukje nostalgie. In geen jaren meer gegeten.

Ik had nog net genoeg contant geld bij me om 1 bosje te kopen, dus vandaag moest ik aan de slag.

Vanmiddag de stelen schoongemaakt en in stukjes gesneden. Opgezet met een heel klein beetje water, wat suiker en wat kardemom. Volgens internet zou het met 10 minuten klaar moeten zijn.

In eerste instantie dacht ik dat dat nooit binnen 10 minuten klaar kon zijn, het was allemaal zo groen.

Maar, inderdaad na een minuut of 5 begon het te veranderen.

En na 10 minuten had ik rabarber compote.

Van vroeger kan ik me nog herinneren dat ik altijd "rare" tanden kreeg van rabarber; ze werden er altijd stroef van. Ben benieuwd of dat nog steeds zo is.

Smakelijk eten.

kant borduren

ik borduur en digitaliseer al sinds het najaar van 1997, maar volgens mij heb ik nog nooit een kantpatroontje geborduurd. Begin december kocht ik een leuk patroontje bij EL dat ik wel voor de kerst kon gebruiken. Gisteren voor het eerst uitgeborduurd (links op de foto) en het smaakt naar meer.

Meteen ook even uitgeprobeerd of ik het zelf ook kan; met een simpel plaatje begonnen (rechts op de foto); een candy cane. Helemaal goed is het nog niet, de witte ondergrond blijft zitten omdat ik de folie niet helemaal uitspoelde. Daar moet nog wat aan worden gewerkt.

Dit is de aangepaste versie.

En de groene hulstblaadjes? Die kwamen goed van pas.

Groetjes,

Marja

omdat het zo leuk is

in vervolg op de vorige post nog een berichtje over werken met vilt. Ik vind het erg leuk.

Onze honden worden al jaren door dezelfde dame getrimd (plukken). Het setje dat we nu hebben (Nina en Sophie) is er niet zo dol op (en dat is zwak uitgedrukt). Daarom vond ik het leuk om de trimster via een speciale kerstwens te bedanken. Ze heeft nl. zelf tekkels en ik had nog een heel leuk borduurpatroon van een tekkel (Embroidery Library). Patroon een beetje aangepast qua kleur en wat tekst weggelaten, kerstbal er omheen getekend en klaar is de kerstboomversiering. 

kerstbal met tekkel

Ook nog een achterkantje gemaakt met tekst en een paar verdwaalde "botjes"

Fijne feestdagen en blijf gezond.

Groetjes,

Marja

Kerstklusjes

ik gebruik al sinds jaar en dag borduurvilt voor bepaalde applicaties of badges. Maar pas een paar weken geleden heb ik het vilt ook ontdekt om mee te kuntselen/handwerken.

Ik had met de hand al de nodige kerstboompjes e.d. gemaakt (heerlijk klusje voor bij de tv)

Kerstversieringen van vilt en gebreid

en vond op internet een plaatje van een kerstsok.

Eerst was het de bedoeling om het net als de boompjes te vullen en helemaal rondom te sluiten, maar toen nam de inspiratie de overhand. Zou het niet leuk zijn als hij gewoon open was aan de bovenkant? En wat extra versierd ? Vervolgens ben ik met de borduursoftware aan de gang gegaan en dit is het eindresultaat. Met de borduurmachine geborduurd en met de hand in elkaar gezet. Ik vind het zelf voor herhaling vatbaar.

Kerstsok voor in de boom

Het sokje is ongeveer 10 cm hoog en er passen best wel een paar kerstzuurstokjes in.

ruimte voor kerstzuurstokjes

Fijne dagen.

Groetjes,

Marja

Gewoon, omdat het kan

De laatste jaren is het machinaal borduurwerk dat uit mijn handen komt in de regel voor klanten. Toen in maart de lock-down inging viel al het werk stil. Meer dan genoeg tijd om weer eens wat voor mezelf te doen. Gewoon omdat het kon.

Een van de eerste dingen was deze schort, bedoelt als opkikkertje voor iemand die herstellende was van COVID-19. Plaatje op internet gezocht en zelf een patroon gemaakt.

Bij Embroidery Library hadden ze in die periode een paar hele leuke nieuwe patronen in de verkoop. Deze werden meteen uitgeprobeerd. 

De lap met de koe erop gaf ik weg aan een kennis, die hem op haar beurt verwerkte in een quilt die ze weer weg ging geven. Omdat ik haar (de koe) zo leuk vond, borduurde ik het nog een keer op een linnen tas die ik cadeau gaf aan mijn kapster (een soort van opkikkertje). De struisvogel werd verwerkt tot kussen.

Een gastenhanddoekje met 3 kittens, cadeautje voor poezenliefhebbers.

Er volgden nog heel wat borduurwerken, De meeste werden verwerkt tot kussenhoezen.

Ze werden weggegeven als verjaardagscadeautje of gewoon om even iemand om te vrolijken. En dan liggen er nu nog een paar losse lappen met o.a. lavendelpatronen waar nog iets van moet worden gemaakt. 

O ja, zou het bijna vergeten: deze te gekke gnomes pasten goed op een schort en werden een verjaardagscadeau voor mijn zus.

Ik heb het vermoeden dat ik de komende maanden nog wel vaker voor mezelf zal borduren, maar dat is zeker geen straf. Het is nooit verkeerd om wat cadeautjes op voorraad te hebben liggen.

Groetjes,

Marja

lekker vies

eindelijk, eindelijk is het dan toch mooi weer geworden. Daarom vanmiddag besloten om met de honden een wat groter rondje te lopen dan anders. Dat betekent een "rondje kanaal". Halverwege kregen we het alle drie toch wel warm. Voor mij was het makkelijk, ik trok mijn jas uit, maar dat gaat voor beide dames helaas niet. Daarom besloot Nina om af te koelen in de dichtstbijzijnde modderpoel.

koelen in een modderpoel

Ik had liever gezien dat ze 5 meter verderop in het schone water van het kanaal was gaan koelen.
Zeker omdat ze amper een week geleden nog in bad is geweest na rollen in de ganzenpoep.

rollen in de ganzenpoep

Maar gelukkig kwamen we onderweg nog een schone sloot tegen, dus tegen de tijd dat we thuis kwamen was madam weer presentabel.

Groetjes,
Marja

Nieuwe hobby

Ik heb altijd geroepen dat haken niets voor mij was.
Ooit, lang geleden, op de lagere school kreeg ik in de 4, 5 en 6 klas handwerkles van de mevrouw die ook les gaf aan de 4e klas. In mijn herinnering met wisselend succes. We maakten zelf een zakdoekje (ik zie het nog voor me) en we moesten een kat in kruissteek borduren met (vond ik toen) te dikke wol op te fijne borduurstof. Toen mijn moeder 's avonds een keer een stukje voor me had geborduurd mocht ik het de volgende dag van de lerares allemaal weer uithalen.

En we kregen haakles. Er staat me iets bij van tunisch haken. Ik maakte geloof ik licht groene sokjes, waarbij de eerste een stuk kleiner was dan de 2e terwijl ik precies hetzelfde deed.
Ook meen ik me granny squares te herinneren (wist toen natuurlijk nog niet dat het zo heette). Maar ook hier heb ik geen fijne herinneringen aan.
Dat ik uiteindelijk toch zo aan het handwerken ben geslagen is me een raadsel. Aan die eerste jaren heeft het niet gelegen.

Maar afijn, elke keer als ik iemand zag haken dan riep ik dat ik het mooi vond, maar dat het niets voor mij was. Ik kon het wel (de basisbegrippen), maar het deed me niets.

Daar is nu verandering in gekomen. Sterker nog, ik haak op het ogenblik zo'n beetje alles aan elkaar.

Hoe is het zo gekomen? Dat is weer een verhaal op zich.

Ik organiseer sinds het najaar van 2016 in Drunen een handwerkcafé. Tijdens deze bijeenkomsten hebben we ook een loterij van gekocht materiaal, maar ook van gekregen handwerkspullen.

Afgelopen december kreeg ik een wel heel grote hoeveelheid brei-/haakgaren gedoneerd. 

gekregen brei-/haakgaren

Ik had het natuurlijk allemaal weer weg kunnen geven, met het risico dat het bij andere dames weer achter in de kast zou verdwijnen, liever wilde ik het een echt goede bestemming geven. Ik heb toen voorgesteld om er dekens/spreien van te haken voor een hospice hier in de omgeving. Een oproepje tijdens het handwerkcafé leverde een aantal dames op die enthousiast begonnen te haken.
Enkele dames namen een paar bollen garen mee en haakten blokjes granny squares tot het garen op was.

stand van zaken begin februari

Andere dames waren zo enthousiast dat ze besloten maar meteen een hele deken te maken. Mijn dochter wilde ook haar steentje bijdragen, dus ook zij nam wat bollen garen mee naar Ede en ging aan de slag.

En toen vond ik natuurlijk dat ik niet achter kon blijven. Je kunt slecht al die dames aan het werk zetten en zelf niets doen. Dus met wat instructievideo's van internet ging in aan de slag. Omdat ik linkshandig ben is het af en toe wat lastig. Uiteindelijk ben ik bij een van de dames langs geweest voor een korte les en toen kon ik ook aan de slag. En ik vind het toch leuk .......

"Mijn" eerste deken is inmiddels af. Hier zitten ook de blokjes die mijn dochter haakte in verwerkt.

1e deken

De andere dames hebben niet stil gezeten. We hebben al 6 dekens klaar en als ik het goed heb, zijn er nog minstens 4 in de maak. We hebben nl. van nog wat mensen garen gekregen. Voorlopig kunnen we vooruit. Binnenkort maken we een afspraak met de hospice om de dekens af te geven.

Dat zo iets simpels zoveel voldoening kan geven.

Groetjes,
Marja