Hulpmiddelen

mijn vorige blog is al weer van begin november en ik schreef toen dat ik wat tegenslag had met mijn oog. Sindsdien heb ik nog wat meer tegenspoed gehad en met het zicht wil het nog niet helemaal vlotten (links 55 % en rechts 30 %).

Om toch wat te kunnen lezen hadden we al vrij snel een loep aangeschaft. In de supermarkt lijk ik net een soort Sherlock Holmes, mijn loep gaat overal mee naar toe.

krant lezen

Je kunt niet eeuwig duimen blijven draaien, dus ik ben in de loop van december weer aan het werk gegaan (machinaal borduren). Weliswaar op halve kracht, maar het lukt. O.a. dankzij mijn daylight loeplamp, die we zo hebben geïnstalleerd dat ik hem voor de borduurmachine kan draaien wanneer het nodig is.

draad door het oog van de naald

Van mijn schoonzus kreeg ik een vergrootglas te leen dat ik op mijn bril kan bevestigen, ook heel handig.

Maar het meest in mijn nopjes ben ik geloof ik toch met de loeplamp van de oma van mijn man. Oma was een enthousiast handwerkster (o.a. borduren en frivolité), we hebben diverse werkstukken van haar hand in huis.

Ze is in 1992 overleden, maar haar loeplamp bleek nog in de familie te zijn, Al vrij kort naar mijn eerste oogoperatie is hij via Turnhout en Waalwijk in Drunen terecht gekomen. In eerste instantie gebruikte ik hem bij de naaimachine, maar na ruim 2 maanden niet te hebben gepatcht of gequild heeft hij een andere bestemming gekregen.

loeplamp van oma

Ik kan eindelijk weer verder met mijn hexagonnen quilt.

Groetjes,
Marja