Over sint en vilt

terwijl de borduurmachine hier overuren maakt, heb ik mooi even tijd om "bij te praten".

Natuurlijk is Sint ook hier langs geweest en voor mij had hij (eigenlijk zij) een verrassing geregeld.

Een poosje geleden schreef ik al over het boek De Quiltclub van Jennifer Chiaverini. Deze dame heeft een hele serie geschreven. Aangezien ik sinds een paar maanden een e-reader bezit, was het plan de rest van de boeken op de e-reader te gaan lezen. Helaas vertoonde hij al dusdanig veel kuren dat hij terug naar de leverancier moest en het kan nog wel een maand of wat duren voordat het is opgelost. Terug naar de papieren boeken dus.
Sint had 2 boeken uit de serie van Jennifer Chiaverini voor mij meegebracht.

Jammer genoeg zijn niet alle boeken uit de serie in het Nederlands vertaald. 

1.   The Quilter's Apprentice (1999) (Nederlandse titel De Quiltclub)

2.   Round Robin (2000) (Nederlandse titel De Doorgeefquilt)

3.   The Cross-Country Quilters (2001) (Nederlandse titel De Vriendschapsquilt)

4.   The Runaway Quilt (2002) (Nederlandse titel Het geheim van de quilters)

8.   The Christmas Quilt (2005) (Nederlandse titel De Kerstquilt)

16. The Aloha Quilt (2010) (Nederlandse titel De Aloha Quilt)

18. The Wedding Quilt (2011) (Nederlandse titel De Bruidsquilt)

Voor zo ver ik kan zien maar 7. 
Als ik series lees, lees ik ze natuurlijk het liefst op chronologische volgorde. Dat betekent dat ik nog niet aan mijn sinterklaas cadeautjes kan beginnen. Eerst wil ik nog proberen om in ieder geval nr. 2 en 3 aan te schaffen (mag 2e hands). 
Het lijkt me heerlijk om de kerstvakantie lekker met mijn neus in de boeken door te brengen.

Natuurlijk zit ik niet alleen met mijn neus in de boeken. De bloementuin vordert langzaam maar gestaag. Ik heb al een kleine deken op mijn schoot liggen als ik de bloemen aan elkaar zet.
En verder heb ik vorige week kennis gemaakt met het wolvilten.

Ik liep al een paar jaar met de gedachte rond dat ik dit eens uit wilde proberen en onlangs bleek dat je hier in de buurt een workshop kon volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Vorige week donderdagmiddag de hele middag met natte handen gezeten om de wol te bewerken.

Bij de techniek die werd uitgelegd, moest je na de voorbereidende bewerkingen de wol keer op keer op de tafel gooien. Flink gooien. Ik heb me waarschijnlijk iets te veel uitgeleefd, want ik heb er, naast een paar mooie viltlapjes, 2 dagen spierpijn aan over gehouden.
Omdat we aan het eind nog wat tijd over hadden,  hebben we ook nog een paar wolballetjes gemaakt. Het valt niet mee om ze even groot te maken, zoals jullie zien.
Maar het was leuk en zeker voor herhaling vatbaar. Nu nog bedenken wat ik er van ga maken.

Groetjes,
Marja